Ja, dat is een binnenkomer die titel. Wats kebeurt?
Afgelopen dinsdag reed ik rond een uur of half zes naar huis over de A28. Het regende en er was file. Ik reed afwisselend tussen de auto's door of op de linkerstrook. Op de vluchtstrook stopte een motoragent. Naar ik later hoorde om een bermplasser aan te spreken. Opeens begon alles voor me te remmen. Ik had nog een behoorlijke afstand en ging ook in de ankers. Op het laatste stuk gleed ik wat door, maar dacht 'dat ga ik nog redden'. Op dat moment voelde ik een forse klap van achteren en werd ik tegen mijn voorganger aangeduwd. Vervolgens viel ik naar links.
De bestuurder achter mij en de motoragent waren snel bij me. Ik kon nog staan en met mij leek alles goed. Een beetje shaken not stirred. Ik heb gelijk Lieke gebeld en eerst maar even verteld dat alles goed was. Ze wilde naar me toe komen, maar dat had geen zin. Aan de andere kant was al een forse kijkfile. Na bijgekomen te zijn heb ik wat foto's gemaakt. Er werden verklaringen opgemaakt en gegevens uitgewisseld. De bestuurders van twee betrokken auto's en ik, werden door de berger naar Groenekan gebracht. Daar moesten we nog meer papieren invullen en van daaruit ben ik door een taxi naar huis gebracht.
Lieke en ik zijn nog even naar de dokterspost geweest. Ik bleek inderdaad weinig te hebben, maar er werd me een flinke spierpijn voorspeld. Ik moest maar vast diclofenac nemen. Beetje eigenwijs: die heb ik laten staan en in plaats daarvan een borrel genomen. Ik heb me wel aan het advies gehouden om een paar dagen rustig aan te doen. De spierpijn is vandaag het ergst. Niet alleen mijn benen, maar ook rond mijn ribben en mijn schouders. Maar eigenlijk overheerst blijheid. Het is een wonder dat ik er zo goed van af ben gekomen. Nu kijken of de schade te verhalen valt en er weer een Pan European in zit.
